Geld verdienen met je lidmaatschap

Langzamerhand is het ledenblad van de Fietsersbond: de VogelVrijeFietser voor mij een blad geworden, wat ik van voor tot achter lees. Zo was daar in het laatste nummer een mooi verhaal over een onschuldig youtube filmpje van Mark Wagenbuur over de normale fietsspits in Utrecht. Die is inmiddels uitgegroeid tot een Youtube hit met een miljoen views. Voor Amerikanen is dit blijkbaar een ander Universum.

Veel van de andere bladen zoals die van GreenPeace, de NS, de zorgverzekeraar, It Fryske Gea komen veelal niet uit hun plastic omhulsel. Laten we zeggen door tijdgebrek. Voor de VVF heb ik wel altijd tijd. Zoals het een moderne maatschappelijke organisatie betaamt, krijg je er voor dezelfde prijs gratis wat marketingrommel bij. Meestal gaat dat dan ongezien naar de stapel oud papier. Dat was ik ook van plan met de laatste bijsluiter. Een simpel A5 formaat papiertje met heel veel kleine lettertjes. Waarom weet ik niet, maar ik las het toch even.

Fietspomp

Ik heb vandaag een fietspomp gekocht. Het was een gelukkig moment. Fietspompen koop je niet iedere dag. Er was maar één model en dat was het model dat ik wilde. Iedereen weet hoe dat eruit ziet. “Is het een goeie?”, vroeg ik nog totaal overbodig. (Ik weet nooit zo goed wat voor houding ik moet aannemen in garages, fietsenwinkels en bouwmarkten en ga dan dit soort onbenulligheden uitkramen. Daar kom ik best ver mee trouwens.)

“De beste die er is.” Liefkozend aait de fietsenman het zwarte metaal. “Deze gaat toch zeker tien jaar mee.” Ik betaal de pomp met echt geld, bijna met guldens.

Val jij al op?

Snel reed ik uit mijn werk naar huis. Het was alweer veel later dan ik dacht. Het was zelfs al donker. Dom, ik vergat mijn licht aan te doen. Gelukkig was ik bijna thuis. Nog een klein stukje over de Nieuwstad, voor de Waag langs en dan de steeg naar rechts. Ik trapte flink door…

“Hee joh, je verlichting doet het niet”, vlak voor de Waag riep iemand mij na. Ik probeerde de man te negeren. “Vanavond repareren we die lamp gratis voor je”, hoorde ik roepen. Ik keek om en keek in het breed grijnzende gezicht van Kees Mourits, voorzitter van de Fietsersbond in Fryslân. Gehuld in knalgeel hes keek hij toe hoe een dame en een heer worstelden met het in elkaar zetten van een partytent. “Je fietst toch niet zonder licht”, vroeg Kees mij.

Blommenfytsen of fytsen mei blommen

Fan minsken op de fyts wurd ik bliid. Hartstikke bliid. Dêrom kom ik moarns tsjin achten bliid op it wurk oan nei 15 kilometer fytsen. En middeis kom ik wer bliid thús nei wer 15 deselde of oare kilometers.
Want ik haw romme kar om fan Wommels nei Snits op de fyts.

Met minder hinder op de fiets

“We spreken niet van een project, maar van een programma. Leeuwarden Vrij-Baan bestaat uit wel veertig projecten die met elkaar de bereikbaarheid van onze stad verbeteren.” Tegenover mij zit Durk Bergsma, programma manager Infrastructuur en Bereikbaarheid bij de Gemeente Leeuwarden. Enthousiast vertelt hij over de klus waar hij al jaren aan werkt: Leeuwarden Vrij-Baan. Hij gelooft in het project, is ervan overtuigd dat al het verkeer in en rond Leeuwarden er baat bij zal hebben.

Rondje Holwerd Ljouwert

It wie juster in moaie dei, dat ik tocht mar ris op de fyts nei Ljouwert te gean, om myn ôfspraak by de bloedbank foar de plasmaferese en net mei de auto der hinne te gean. Myn route gong richting Bartlehiem en dan fierder de Dokkumer Ie del. Wat je dan as earste merke is dat de wegen fol modder sit om't de boeren hurd oan it wurk west ha. De wyn wie aardich tsjin, mar dan ha ik tenminste op de weromreis foar de wyn.