De leasefiets: een treurig verhaal

Friesland Lease stapt in elektrische fiets. Mijn oog bleef direct hangen bij die kop op de economiepagina van de Leeuwarder Courant. Helaas gebeurde dat op een ongelegen moment. Terwijl mijn blik over de krant dwaalde, hoorde ik aan mijn rechteroor de stem van mijn moeder. Uitgebreid deed zij aan de telefoon verslag van de begrafenis van een goede vriendin. De vriendin was al aardig op leeftijd en het was een mooie begrafenis, maar toch... het bleef een treurige kwestie. Mijn moeder had dan ook mijn volledige aandacht, tot ik dus dat bericht zag.


Ik werd behoorlijk afgeleid door het artikeltje. Ik probeerde de korte tekst te lezen, terwijl ik ondertussen naar de telefoon luisterde. Friesland Lease biedt als eerste autoleasebedrijf ook elektrische fietsen aan, begreep ik. Ik las verder, maar hoorde ineens de vragende stem van mijn moeder: “Jij weet toch wel wie ik bedoel? Is hij niet de zoon van een schilder?”

Groen mobiliteitsbeleid
Oh ja! Ja, ik wist wie ze bedoelde. Ik noemde een naam, in één keer goed. Mijn moeder hervatte haar verhaal. Mijn ogen gleden weer over het bericht. De elektrische fiets als onderdeel van een groen mobiliteitsbeleid. Dat was de reden, las ik, dat volgens Friesland Lease de interesse voor de elektrische leasefiets bij bedrijven zal toenemen. Bovendien kan de leasefiets fiscaal ook aantrekkelijk zijn, vooral voor de werkgever.

Dat klonk interessant en het werd zelfs nog beter. Het bestaande netwerk van e-bike dealers zorgt niet alleen voor levering, maar ook voor onderhoud en reparatie van de fietsen. Ik herkende een mooi verhaal.

Fiscaal addertje
Maar ai, in de laatste alinea doemde nog een probleempje op. Net toen ik hierover wilde lezen, werd ik weer bij de les geroepen door mijn moeder. Ik ving gelukkig nog net de laatste woorden op van haar vraag. Ik schoof de krant weg. Eerst maar even bellen, dan weer verder lezen. Maar toch… mijn nieuwsgierigheid won het van mijn fatsoen. Wat was dan het probleem met die leasefietsen?

Dus terwijl ik het telefoongesprek gaande hield, liet ik mijn ogen snel diagonaal over de laatste paar regels glijden: probleem, privégebruik, bijtelling, elektrische auto’s, bijtelling nul, elektrische fiets, niet, belastingheffing. Hmm, geen alinea die zich makkelijk liet lezen. Typisch voorbeeld van een economische invalshoek.

Sof of tof?
Ik sprak nog een tijdje verder aan de telefoon. Pas nadat ik had opgehangen, las ik de laatste alinea nog eens over. Waar het dus op neerkomt, is dat de elektrische leasefiets fiscaal niet erg aantrekkelijk is voor de gebruiker. Wat een sof. Of zag ik dat nou verkeerd? Was dit verhaal wellicht toch goed nieuws voor liefhebbers van de fiets? Ik ben er nog niet helemaal uit, maar het is in ieder geval weer een mooi verhaal geworden…