In de Borniastraat wil je niet wonen

Naar Google Maps

Afgelopen zaterdagmiddag met een aantal nieuwe actieve leden in Leeuwarden op pad geweest om een aantal fietsknelpunten te inventariseren. Dat blijken er toch nog wel wat te zijn. Toch herinner ik me van de dag vooral de Borniastraat. In de afdelingsvergadering is de situatie wel eens aan de orde geweest, maar de plattegrond of streetview van Google Maps kan toch niet op tegen een veldinspectie. De beleving werd waarschijnlijk nog versterkt door het moment van de dag / week / maand.
Een december zaterdagmiddag zal ongetwijfeld heel wat meer autoverkeer genereren dan een maandagmiddag in juni, maar we fietsten deze middag wel met een fijn herfstzonnetje. Desalniettemin voelde ik me daar als fietser niet helemaal in mijn element. De weg lijkt vooral gebruikt te worden door automobilisten, die een shortcut via de Borniastraat verkiezen boven de ringweg. Ik moet zeggen, daar nodigt de Borniastraat ook toe uit. De weg verbindt in 1 lange rechtstand de Henri Dunantweg met de Oostergoweg en is vrij breed met prachtig strak zwart asfalt. Doe daar nog de gunstige ligging bij en aan alle voorwaarden voor een ideale sluiproute is voldaan.

Borniastraat Leeuwarden

Als fietser ben ik hier wat in verwarring. Aan de ene kant worden auto's geparkeerd en ontbreekt een fietsstrook aan de andere kant is die er wel. Zou die fietsstrook voor 2 richtingen zijn bedoeld? Dat laatste is zo goed als onmogelijk gezien de veel te krappe breedte. Voor 1 strook geldt al als minimale maat 1,50. Hier kom ik met moeite aan de 1,25 meter. De gewenste breedte ligt tussen de 1,80 en 2 meter. Een breedte waarmee je elkaar nog kan passeren of naast elkaar kunt fietsen. Ronduit gevaarlijk wordt het in de fietsstrook "chicane". Vanachter de bushalte slingert de fietsstrook in enen de rijbaan op, die op dit punt dan ook aanmerkelijk wordt versmald. De op dit punt nog hard rijdende auto lijkt hierdoor wat te worden overvallen en maakt de eerste meters veelal gebruik van het rode fietsasfalt.

Ook als fietser ontgaan je vaak de gebreken van een weg-inrichting. Door gewoonte een blinde vlek opgelopen of door het feit dat een doorgaande fietser zich ook heel snel van A naar B verplaatst en daarmee vaak geen oog heeft voor een micro verkeerssituatie. Dat is heel anders wanneer je eens afstapt en een tijdje het verkeer beschouwt. Eigenlijk kruip je dan in de huid van de bewoners. Dan bekruip je toch het gevoel aan de rand van een "snelweg" te staan. Een nooit aflatende stroom van flink doorrijdende auto's. Zou ik hier vandaan mijn kind alleen naar school laten fietsen of naar de sportvereniging? Zou ik hier mijn kind überhaupt buiten laten spelen? En zo ja, waar? "Wel op de stoep blijven, Jantje, want het verkeer is veel te gevaarlijk". Het beeld van altijd binnenspelende kinderen doemt op. Die mede als gevolg hiervan langzaamaan wat te zwaar worden. Die hebben daar niet eens last van, hooguit wat schuivend op hun stoel achter de computer. Willen eigenlijk ook zelf niet meer naar buiten. Op de kaart van Google Maps zie ik op het aanliggende complex van MCL als enig benoemde instantie: het centrum voor Obesitas Nederland. Dat kan bijna geen toeval zijn.

Ontwikkeling zelfstandige mobiliteit kinderen

"Het zijn wel mooie huizen" zegt een van de actieve leden, "maar ik zou hier toch niet willen wonen." Ik sluit me hierbij aan, zeker als ouder. Met dit statement wordt direct recentelijk onderzoek onderbouwd, wat aangeeft dat woningen aan een 50 km weg minder waard zijn, dan die aan een 30 km weg.