Weet jij hoever ik net gefietst heb?

“Maris, we zoeken eerst iemand die dit kan repareren. Eerder vertrekken we echt niet. Ik hou er niet van dat mijn kilometerteller het niet doet.” Mijn moeder was vastberaden. Ik moest er een beetje om lachen.
Zolang ik me kan herinneren, registreert mijn moeder elke kilometer die ze fietst. Fietsen zonder teller vindt ze niets aan. “Je fietst toch vooral voor je lol, om te genieten van de omgeving, om te bewegen”, probeer ik soms. “Wat maakt het dan uit hoeveel kilometers je maakt?” Maar daar trapt mijn moeder niet in. Zij vindt fietsen nu eenmaal een stuk minder aantrekkelijk zonder kilometerteller.

Dagelijks registreren
Ik snapte die ‘meethysterie’ nooit zo goed, maar begreep dat mijn moeder niet de enige is. Een oud-collega die dagelijks met zijn ligfiets naar het werk komt, vertelde me dat hij elke werkdag start met het registreren van de gereden kilometers. Hij houdt dat nauwkeurig bij in een apart bestandje op zijn computer. “Maar waarom”, vroeg ik hem. Hij kon dat niet goed uitleggen, hij vond het gewoon leuk. “Ik ben nu eenmaal een cijferman. Meten is weten.”

Meten is weten
En zo is het maar net. Meten is weten. Ik moet eerlijk bekennen dat ook ik steeds meer interesse krijg voor mijn meetresultaten. Kon ik een paar jaar geleden nog totaal geen begrip opbrengen voor mijn moeders obsessie voor de kilometerteller, tegenwoordig begrijp ik haar een stuk beter. Geen idee waar dat vandaan komt, is het de leeftijd of zit het misschien toch in de genen?


Tegenwoordig fiets ook ik liever niet verder als mijn kilometerteller het begeeft. Sterker nog, op mijn fietsstuur pronkt naast mijn kilometerteller een hartslagmeter, Deze registreert niet alleen mijn hartslag, maar laat ook exact de gereden tijd zien én, niet onbelangrijk, het aantal verbrande calorieën na mijn fietstocht. De cijfertjes bieden houvast en geven op een geruststellende manier de feiten weer.

Extra tandje bij
Wanneer ik, op de terugweg na een rondje fietsen, merk dat ik net geen veertig kilometer op de teller krijg, rijd ik graag een blokje extra om. Wanneer ik op de hartslagmeter zie dat mijn hartslagpercentage lager dan 75% is en ik dus nauwelijks aan vetverbranding doe, zet ik een tandje extra bij. Ik ga steeds de competitie aan met mezelf. Op die manier geniet ik niet alleen van de prachtige omgeving, maar kom ik ook extra tevreden thuis. Thuis aangekomen, plof ik in een stoel, strek mijn benen voor me uit en zeg dan zo nonchalant mogelijk: “Weet je hoeveel kilometers ik net gereden heb?” Meten is weten, meten is mooi!