Herfstbladeren knisperen onder mijn banden. De kleur van de bomen aan weerskanten een mengeling van groen en geel-bruin. Ik haal diep adem en geniet van deze ongewoon zachte oktoberdag. Nee, dit is geen fietstocht door het bos. Ik ben gewoon op weg van mijn werk naar huis, dwars door Leeuwarden. Dat is een van de voordelen van fietsen: je bent vrij om je route te kiezen. Je hoeft geen rekening te houden met opstoppingen en buspalen. Lekker overal langs en doorheen kunnen. Vrijheid.
Soms heb ik zin in historie. Dan gaat het richting Oldehove en door de kleine straatjes van het historische stadscentrum. Vandaag is echt een dag voor de “parkroute”, langs het Westerpark en de Westersingel. Maar eerst een stukje Harlingerstraatweg. Langs de vertrouwde rij stilstaande of langzaam voortkruipende auto’s tussen de stoplichten en het Europaplein. Meestal maar één hoofd erin. Ook al kennen we hier geen echte files, het blijft een wat sneue aanblik, als je zelf lekker beweegt en kunt doortrappen. Daar zitten ze, opgesloten in een paar kubieke meter niet zo frisse lucht.
De automobilisten worden er zelf ook niet vrolijk van. Dat blijkt wel op het Europaplein, waar auto’s voorrang hebben. Hoopvol glimlachend probeer ik oogcontact te maken. Mag ik oversteken? Nee, natuurlijk niet. Het wachten heeft lang genoeg geduurd. ‘s Morgens wordt er vaak wel gestopt voor overstekende fietsers en vriendelijk teruggezwaaid, maar na afloop van de werkdag is de welwillendheid een stuk minder. Moe, vervelende werkdag gehad, suf door gebrek aan frisse lucht? Ga toch fietsen, denk ik. Maar dat is wat lastig als je 50 kilometer van je werk woont. Tenzij je zo’n geel uitgerekt paasei koopt. Die ligfietsen schijnen supersnel te gaan.
Langs de Potmarge kom ik ze nooit tegen. Maar goed ook, veel te opvallend.
Een recreatief fietspad langs dit eeuwenoude riviertje is onderdeel van mijn fietsroute naar het werk. Het voert door een elk jaar mooier wordend natuurgebied. Veel riet, een elzenbroekbosje, waterspeelplaats, knotwilgen en kikkervijvers. Zeker in het voorjaar is het een heerlijk begin van de werkdag om daar rustig doorheen te fietsen. Jonge zwanen, eendjes, meerkoeten, waterhoentjes en futen. Dan zet ik de wekker een kwartier eerder en ga rustig op een van de bruggetjes staan kijken naar het jonge leven. Dat beperkt zich trouwens niet tot het voorjaar. Vandaag zag ik er warempel een futenechtpaar met jongen. In oktober! Op zulke momenten ben ik extra blij dat ik fiets.| Van Blogger-foto's |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten