Boodschappen op de fiets

Ik moet het eerlijk bekennen: de wekelijkse boodschappen doe ik graag met de auto. Gemak dient in dit geval de mens. Maar goed beschouwd, slaat dat eigenlijk nergens op.

Voor ik naar Leeuwarden verhuisde, kwam het niet eens bij mij op boodschappen te doen met de auto. Ik woonde in Amsterdam en daar is een auto vooral een last. Dus zat ik altijd op de fiets, een groot gemak in onze hoofdstad. Zonder problemen laveerde ik met twee volle boodschappentassen aan het stuur door de drukke straten. Fietstassen vond ik het toppunt van truttigheid en fietsen met een bak voorop waren er nog nauwelijks.

De auto?
Maar eenmaal in Leeuwarden ontdekte ik het gemak van de auto. En dat terwijl ik tegenwoordig mooie ruime fietstassen achterop mijn fiets heb en een fraai beschilderd bakje voorop. “Doe jij boodschappen met de auto”, vroeg iemand me laatst op verbaasde toon. Ja, moest ik toegeven, terwijl een licht schuldgevoel mij bekroop.

Dus reed ik afgelopen week vol goede voornemens op de fiets richting supermarkt. Ik genoot. Raar eigenlijk dat ik dit niet vaker doe, bedacht ik op de heenweg. Dit is toch heerlijk, veel beter dan met de auto.

Afgeladen tassen
Even later was ik niet meer zo blij. Zodra ik mijn afgeladen boodschappentas voor in het houten bakje zette, klapte het stuur direct opzij en gleed de fiets half op de grond. Een tweede volle tas bleek net iets te vol om ‘m soepel in de fietstas te laten glijden. Pas na veel sjorren, duwen en trekken kreeg ik de tas op z’n plek.

Nog even oefenen!
Geen eenvoudige opgave, maar toen de boel eenmaal zat, reed ik binnen mum van tijd naar huis. Zonder oponthoud reed ik voor alle auto’s langs over de rotondes en fietste ik vrolijk over alle wegen in de binnenstad waar auto’s niet zijn toegestaan.

Bovendien gaat het laden van de fiets steeds soepeler, verzekerde een vriendin me, toen ik haar later mijn verhaal vertelde. Ze stuurde me ter motivatie een hele trits foto’s van de Franse fotograaf Alain Delorme. “Nog even oefenen en dan kun jij dit ook!”