Romantiek in de vroege ochtend

Een van de vele voordelen van fietsen: je ziet zoveel.

Vanuit de auto had ik waarschijnlijk alleen een roze schim gezien, op deze koude ochtend in november. Fietsend door een sjieke Leeuwarder laan, zie ik over het tuinpad van een vrijstaande villa een oudere dame naderen. Opmerkelijk zijn haar fuchsiaroze ochtendjas en stralende glimlach. Op elegante pantoffeltjes stapt ze kwiek richting straat. Ik veronderstel dat ze de ochtendkrant uit de brievenbus komt halen, maar nee. Ze opent het hek, slaat rechtsaf en loopt de oprijlaan van de buurvilla op.
Langzaam fiets ik door, kijk achterom en zie haar in de schaduw naast het buurhuis verdwijnen. Wat zou ze daar gaan doen? Past ze op de buurkinderen? Gaat ze een kopje suiker lenen of is het brood op? Maar dan kleed je je toch eerst even aan? Zeker als je zo’n vijftig meter moet afleggen door twee riante voortuinen.

Ik snap het niet, die donzige roze ochtendjas en dat buurhuis. Tot zich een ander beeld opdringt.  Van een andere ochtendjas. Niet roze, maar donkerblauw gestreept. Eronder harige mannenbenen in warme, grijze pantoffels. Ach ja, dat zal het zijn. Buurman en buurvrouw die ’s nachts ieder in hun eigen bedje slapen, maar gezellig samen ontbijten. Ze wonen al heel lang naast elkaar, achtendertig jaar of zo. Dan ben je een soort familie van elkaar. Dan is het zo vertrouwd geworden,  dat eerst douchen niet nodig is. Dat komt later wel, na het ontbijt. Ieder weer in de eigen villa, of misschien wel samen, in buurmans ruime inloopdouche. Glimlachend arriveer ik bij de fietsenstalling van ons kantoor, waar een collega me in het voorbijgaan verwonderd aankijkt. Ja, je ziet veel als je fietst. Zeker met een rijke fantasie.