De Cambuurfiets

Wanneer je een auto bezit die, laat ik zeggen, ‘al wat op jaren is’ , is het handig om een alternatief  achter de hand te hebben. Zo heb ik althans recent ervaren. Mijn Ford focus (‘Je blijft er in rijden’ luidde -naar nu blijkt- ooit de te optimistische reclameleus) liet het onaangekondigd afweten zodat ik met de kloten voor het blok stond. Een fiets-bevlogen collega had mij al eens op een alternatief gewezen dat hij zo’n beetje omschreef als het ei van Columbus. De OV-fiets. En ik moet zeggen, hij had gelijk.

OnVoorstelbaar welk een genot deze voorziening de mens kan verschaffen. Als reeds-bezitter van de OV-chipkaart kon ik mij uiterst gerieflijk online aanmelden als OV-fietser. Voor een tientje per jaar ben je onder de pannen en kun je á de somma van drie euri’s per dag op heel veel stations in Nederland een stalen ros huren waarmee je je trein- of busreis kunt vervolgen. Heerlijk! Je gaat veelal over doordacht aangelegde fietspaden recht op je doel af zonder dat je om een parkeerplaatsje hoeft te zoeken. Enkel een paaltje, een boom of een hek is voldoende en in de verste verte geen parkeermeter te vinden. Na afloop van het bezoek een heerlijke cooldown, omdat je immers weer naar het station terug moet/mag fietsen. De ochtend geurt naar meisjes van zestien, schreef Simon Carmiggelt ooit ergens. Op de OV-fiets wordt het werkelijkheid. OVeral. OVerheerlijk.

OnVervaard ga ik ‘m vaker pakken. Hoe fijn kan zadelpijn zijn!

PS: ik deed ervaring op in zowel Leeuwarden als Heerenveen. In Leeuwarden was er de human touch van een vriendelijke fietsvakman, terwijl in het Friese Haagje het een clean, afstandelijk machinaal gebeuren bleef dankzij allerlei geautomatiseerde snufjes. Beide heeft zo zijn aantrekkelijke kanten. Soms is het leuk even een praatje te maken met een fietsprofessional van vlees en bloed, terwijl je een andere keer minder behoefte hebt aan koetjes en kalfjes al of niet betrekking hebbend op tandwielen, bandprofielen en veiligheidssloten. In Heerenveen vroeg ik mij nog wel af of het wel verantwoord was om op een fiets in Cambuur-kleuren mij door het dorpse verkeer te begeven. Dit bleek evenwel niet tot problemen te leiden. Oneigenlijke Vrees derhalve het was er Ongekend Veilig fietsen. 

HJD